Ταξινόμηση και τύποι διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης αναφέρεται σε ένα σύνολο ενδοκρινικών ασθενειών που σχετίζονται με διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων που σχετίζεται με πλήρη ή μερική ανεπάρκεια της ορμόνης ινσουλίνης. Ως αποτέλεσμα τέτοιων διαταραχών, η συγκέντρωση των μορίων σακχάρου στο ανθρώπινο αίμα αυξάνεται γρήγορα, η οποία συνοδεύεται από συμπτώματα χαρακτηριστικά της παθολογίας. Στην ιατρική πρακτική, υπάρχουν τέτοιοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη όπως πρώτος, δεύτερος, κύησης και ορισμένες άλλες παραλλαγές. Ποια είναι η ιδιαιτερότητα αυτού ή εκείνου του τύπου ασθένειας και ποια είναι τα συμπτώματα της παθολογίας, θα εξετάσουμε στο άρθρο.

Γενική ταξινόμηση της νόσου

Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν μόνο τον πρώτο και τον δεύτερο τύπο παθολογίας, αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι η ταξινόμηση του διαβήτη περιλαμβάνει άλλους τύπους της νόσου. Αυτά περιλαμβάνουν:

• παθολογία τύπου 1 ή ινσουλινοεξαρτώμενος τύπος.
• παθολογία τύπου 2.
• διαβήτης που σχετίζεται με υποσιτισμό.
• διαβήτης κύησης (διαγνώστηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης).
• μια ασθένεια που προκύπτει από μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη·
• δευτερογενής διαβήτης, που αναπτύσσεται στο πλαίσιο άλλων παθολογιών.

Μεταξύ όλων αυτών των ποικιλιών, οι πιο συνηθισμένοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη είναι η πρώτη και η δεύτερη.

Ταξινόμηση ΠΟΥ

Η ταξινόμηση του ΠΟΥ για τον σακχαρώδη διαβήτη αναπτύχθηκε και εγκρίθηκε από εκπροσώπους του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Σύμφωνα με αυτή την ταξινόμηση, ο σακχαρώδης διαβήτης χωρίζεται στους ακόλουθους τύπους:

• ασθένεια τύπου 1;
• ασθένεια τύπου 2;
• άλλα είδη ασθενειών.

Επιπλέον, σύμφωνα με την ταξινόμηση του ΠΟΥ, υπάρχουν τέτοιοι βαθμοί διαβήτη όπως ήπια, μέτρια και σοβαρή ασθένεια. Ο ήπιος βαθμός έχει συχνά κρυφό χαρακτήρα, δεν προκαλεί επιπλοκές και εμφανή συμπτώματα. Ο μέσος όρος συνοδεύεται από επιπλοκές με τη μορφή βλάβης στα μάτια, τα νεφρά, το δέρμα και άλλα όργανα. Στο τελευταίο στάδιο παρατηρούνται σοβαρές επιπλοκές που συχνά έχουν θανατηφόρο κατάληξη.

Ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 αναπτύσσεται σε ένα πλαίσιο πλήρους ανεπάρκειας της σύνθεσης της ορμόνης ινσουλίνης από τα βήτα κύτταρα στο πάγκρεας. Είναι χάρη στην πρωτεϊνική ορμόνη ινσουλίνη που η γλυκόζη μπορεί να διεισδύσει από το αίμα στους ιστούς του σώματος. Εάν η ινσουλίνη δεν παράγεται στη σωστή ποσότητα ή λείπει εντελώς, η συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα αυξάνεται απότομα, γεγονός που έχει πολλές αρνητικές συνέπειες. Η γλυκόζη δεν μετατρέπεται σε ενέργεια και με παρατεταμένη αύξηση του σακχάρου, τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και των τριχοειδών αγγείων χάνουν τον τόνο, την ελαστικότητά τους και αρχίζουν να καταρρέουν. Οι νευρικές ίνες υποφέρουν επίσης. Ταυτόχρονα, το σώμα υποφέρει από έλλειψη ενέργειας, δεν έχει αρκετή ενέργεια για να πραγματοποιήσει φυσιολογικές μεταβολικές διεργασίες. Για να αναπληρώσει την έλλειψη ενέργειας, αρχίζει να διασπά τα λίπη, και στη συνέχεια τις πρωτεΐνες, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται σοβαρές επιπλοκές της νόσου.

γιατί συμβαίνει αυτό

Η κύρια αιτία παθολογίας με ινσουλινοεξαρτώμενη πορεία είναι η κληρονομικότητα. Εάν ο ένας ή και οι δύο γονείς έχουν τη νόσο, η πιθανότητα να την αναπτύξει το παιδί αυξάνεται σημαντικά. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι ο αριθμός των βήτα κυττάρων που είναι υπεύθυνα για τη σύνθεση της ινσουλίνης είναι σταθερός από τη γέννηση. Παράλληλα, τα συμπτώματα του διαβήτη μπορεί να εμφανιστούν τόσο από τις πρώτες μέρες της ζωής όσο και μετά από δεκαετίες.

Οι παράγοντες που προκαλούν την ασθένεια περιλαμβάνουν τους ακόλουθους λόγους:

• καθιστική ζωή. Με επαρκή σωματική δραστηριότητα, η γλυκόζη μετατρέπεται σε ενέργεια, ενεργοποιούνται οι μεταβολικές διεργασίες, γεγονός που έχει θετική επίδραση στη λειτουργία του παγκρέατος. Όταν ένα άτομο δεν κινείται πολύ, η γλυκόζη εναποτίθεται με τη μορφή λίπους. Το πάγκρεας δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, οδηγώντας σε διαβήτη.
• Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφών και γλυκών με υδατάνθρακες είναι ένας άλλος παράγοντας που προκαλεί την ανάπτυξη διαβήτη. Όταν μια μεγάλη ποσότητα ζάχαρης εισέρχεται στο σώμα, το πάγκρεας βιώνει τεράστιο φορτίο, η παραγωγή ινσουλίνης διαταράσσεται.

Σε γυναίκες και άνδρες, η ασθένεια εμφανίζεται συχνά λόγω συχνού συναισθηματικού στρες και στρες. Το στρες και το άγχος κάνουν το σώμα να παράγει τις ορμόνες νορεπινεφρίνη και αδρεναλίνη. Ως αποτέλεσμα, το ανοσοποιητικό σύστημα υπερφορτώνεται και εξασθενεί, γεγονός που προκαλεί την ανάπτυξη διαβήτη. Στις γυναίκες, οι μεταβολικές διεργασίες και η ορμονική ισορροπία συχνά διαταράσσονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Σπουδαίος! Εκτός από τις κύριες αιτίες του διαβήτη, υπάρχουν δευτερογενείς προκλητικοί παράγοντες, για παράδειγμα, η καρδιακή ισχαιμία, η αρτηριακή υπέρταση, η αθηροσκλήρωση και άλλοι.

Ταξινόμηση του ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη

Η ταξινόμηση της νόσου τύπου 1 χωρίζει την παθολογία σύμφωνα με διάφορα κριτήρια. Η αμοιβή αναλύεται σε:

• αντισταθμίζεται - εδώ ο μεταβολισμός των υδατανθράκων του ασθενούς είναι σχεδόν φυσιολογικός.
• υπο-αντισταθμίζεται - συνοδεύεται από προσωρινή αύξηση ή μείωση της συγκέντρωσης σακχάρου στο αίμα.
• χωρίς αντιστάθμιση - εδώ το σάκχαρο στο αίμα δεν μειώνεται με φάρμακα και με τη βοήθεια μιας δίαιτας. Τέτοιοι ασθενείς συχνά αναπτύσσουν ένα προκόμα, ένα κώμα που οδηγεί σε θάνατο.

Ανάλογα με τον τύπο των επιπλοκών, τέτοιες μορφές διαβήτη με ινσουλινοεξαρτώμενη πορεία χωρίζονται σε μη επιπλεγμένες και επιπλεγμένες. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για αντισταθμισμένο διαβήτη χωρίς επιπλοκές. Η δεύτερη επιλογή συνοδεύεται από διάφορες αγγειακές παθήσεις, νευροπάθειες, δερματικές βλάβες κ. λπ. Ανάλογα με την προέλευση, γίνεται διάκριση μεταξύ αυτοάνοσου (λόγω αντισωμάτων έναντι του ίδιου του ιστού του ασθενούς) και ιδιοπαθούς (άγνωστη αιτία).

συμπτώματα παθολογίας

Η περιγραφή των συμπτωμάτων της ινσουλινοεξαρτώμενης παθολογίας περιλαμβάνει τα ακόλουθα σημεία της νόσου:

• Πολυδιψία, ή συνεχής δίψα. Καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες νερού, το σώμα προσπαθεί να «αραιώσει» το υψηλό σάκχαρο στο αίμα.
• Πολυουρία ή άφθονη ούρηση λόγω κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων υγρών, καθώς και υψηλών επιπέδων σακχάρου στα ούρα.
• συνεχές αίσθημα πείνας. Τα άτομα με παθολογία θέλουν συνεχώς να τρώνε. Αυτό συμβαίνει λόγω έλλειψης ενέργειας στους ιστούς λόγω της αδυναμίας της γλυκόζης να τους διεισδύσει.
• δραστική απώλεια βάρους. Ως αποτέλεσμα της έλλειψης ενέργειας, το σώμα διασπά τα λίπη και τις πρωτεΐνες. Αυτό οδηγεί σε πτώση του σωματικού βάρους του ασθενούς.
• ξηρό δέρμα;
• άφθονη εφίδρωση, φαγούρα στο δέρμα.

Για μια μακρά πορεία παθολογίας, είναι χαρακτηριστική η μείωση της αντίστασης του σώματος σε ιογενείς και βακτηριακές ασθένειες. Οι ασθενείς συχνά υποφέρουν από χρόνια αμυγδαλίτιδα, τσίχλα, ιογενή κρυολογήματα.

Χαρακτηριστικά της θεραπείας

Ο διαβήτης τύπου 1 δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως, αλλά η σύγχρονη ιατρική προσφέρει στους ασθενείς νέους τρόπους για να σταθεροποιήσουν τη γενική τους ευεξία, να ομαλοποιήσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και να αποφύγουν τις σοβαρές συνέπειες της νόσου.

Η διαχείριση του διαβήτη περιλαμβάνει τις ακόλουθες δραστηριότητες:

• χρήση φαρμάκων που περιέχουν ινσουλίνη.
• δίαιτα?
• φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις?
• Φυσικοθεραπεία;
• Εκπαίδευση που επιτρέπει στους διαβητικούς να παρακολουθούν μόνοι τους τα επίπεδα γλυκόζης και να χορηγούν μόνοι τους την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή στο σπίτι.

Η χρήση φαρμάκων που περιέχουν ινσουλίνη είναι απαραίτητη σε περίπου 40-50% των περιπτώσεων. Η θεραπεία με ινσουλίνη σάς επιτρέπει να ομαλοποιήσετε τη γενική ευημερία ενός ατόμου, να δημιουργήσετε τον μεταβολισμό των υδατανθράκων και να αποκλείσετε πιθανές επιπλοκές της παθολογίας. Συχνά με μια ασθένεια, χρησιμοποιείται μια φυσιοθεραπευτική μέθοδος όπως η ηλεκτροφόρηση. Ο συνδυασμός ηλεκτρικού ρεύματος, χαλκού, ψευδαργύρου και καλίου έχει θετική επίδραση στις μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού.

Μεγάλη σημασία στην αντιμετώπιση της νόσου έχει η σωστή διατροφή και η άσκηση. Οι γιατροί συνιστούν να αφαιρέσετε από τη διατροφή σας τους σύνθετους υδατάνθρακες και τα ζαχαρούχα τρόφιμα. Μια τέτοια δίαιτα θα βοηθήσει στην πρόληψη των αιχμών του σακχάρου στο αίμα, γεγονός που θα αποφύγει πολλές επιπλοκές. Μια άλλη μέθοδος θεραπείας είναι η καθημερινή άσκηση. Οι αθλητικές δραστηριότητες εξασφαλίζουν την ανάπτυξη του μεταβολισμού, ο οποίος έχει θετική επίδραση στην εργασία του παγκρέατος. Κατά την επιλογή ενός αθλήματος, θα πρέπει να προτιμώνται δραστηριότητες όπως πεζοπορία, κολύμπι, ποδηλασία, ελαφρύ τρέξιμο.

Σπουδαίος! Ο σωστός συνδυασμός άσκησης και διατροφής θα βοηθήσει έναν διαβητικό να αντιμετωπίσει τον διαβήτη χωρίς τη χρήση ινσουλίνης.

Τύπος ασθένειας ανεξάρτητος από την ινσουλίνη

Ο μη ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης (NIDDM) ή νόσος τύπου 2, είναι μια ενδοκρινική παθολογία που συνοδεύεται από μείωση της ευαισθησίας των ιστών του σώματος στην ορμόνη ινσουλίνη. Όσον αφορά τον επιπολασμό, αυτή η ασθένεια κατέχει μία από τις ηγετικές θέσεις μεταξύ όλων των ασθενειών, μπροστά από αυτήν μόνο τις ογκολογικές παθολογίες και τις καρδιακές παθήσεις.

ταξινόμηση

Ανάλογα με τη σοβαρότητα και τον βαθμό της παθολογίας, διακρίνονται οι ακόλουθοι τύποι διαβήτη τύπου 2:

• λανθάνων. Εδώ, δεν παρατηρείται αύξηση της συγκέντρωσης γλυκόζης ούτε σε εργαστηριακές εξετάσεις. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει ασθενείς με προδιάθεση για τη νόσο.
• κρυμμένος. Μια εργαστηριακή εξέταση ούρων και αίματος δείχνει μια μικρή απόκλιση από τον κανόνα ή ένα φυσιολογικό επίπεδο σακχάρου, αλλά η πτώση του σακχάρου στο αίμα κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής ανοχής γλυκόζης είναι πιο αργή από ό, τι σε ένα υγιές άτομο.
• σαφής. Η αύξηση της γλυκόζης είναι σαφώς ορατή στην ανάλυση αίματος και ούρων, ένα άτομο έχει σημάδια χαρακτηριστικά της παθολογίας.

Ο διαβήτης τύπου 2 έχει διάφορα στάδια. Στο πρώτο στάδιο, η γλυκαιμία εκφράζεται ασθενώς, δεν υπάρχουν συμπτώματα χαρακτηριστικά της παθολογίας. Στο δεύτερο στάδιο, η γλυκαιμία φτάνει τα 10 mmol / l, αναπτύσσονται συμπτώματα που είναι χαρακτηριστικά μιας παθολογίας ανεξάρτητης από την ινσουλίνη. Το τελευταίο στάδιο είναι η πιο σοβαρή πορεία της νόσου. Η γλυκόζη στα ούρα και το αίμα φτάνει σε κρίσιμα επίπεδα, αναπτύσσονται σοβαρές επιπλοκές όπως διαβητικό κώμα, βλάβες στα νεφρά, το συκώτι, τα μάτια, το δέρμα και άλλα όργανα.

Τι προκαλεί την ασθένεια

Η διαφορά μεταξύ του διαβήτη τύπου 2 και του διαβήτη τύπου 1 είναι ότι σε αυτή την περίπτωση, η ινσουλίνη παράγεται στη σωστή ποσότητα, αλλά η ορμόνη δεν μπορεί να διασπάσει τη γλυκόζη, με αποτέλεσμα την επίμονη γλυκαιμία.

Οι επιστήμονες δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ακριβή αιτία της μη ινσουλινοεξαρτώμενης παθολογίας, αλλά ταυτόχρονα αποκαλούν ορισμένους παράγοντες κινδύνου. Ανήκετε σε:

• κληρονομικότητα;
• υπέρβαρος;
• ανενεργός τρόπος ζωής?
• παθολογία ενδοκρινικής προέλευσης.
• ηπατική νόσο?
• περίοδος εγκυμοσύνης?
• ορμονικές διαταραχές?
• Στρες, κρυολογήματα και μολυσματικές ασθένειες.

Υποτίθεται ότι κινδυνεύουν άτομα άνω των 50 ετών, παχύσαρκοι έφηβοι και ασθενείς με σοβαρές παθήσεις του ήπατος και του παγκρέατος.

Χαρακτηριστικά της πορείας της νόσου

Ο πρώτος και ο δεύτερος τύπος διαβήτη έχουν παρόμοια συμπτώματα, αφού και στις δύο περιπτώσεις η κλινική εικόνα οφείλεται σε αύξηση της συγκέντρωσης σακχάρου στα ούρα και στο αίμα.

Κλινικές εκδηλώσεις του διαβήτη τύπου 2:

• δίψα και ξηρότητα του στοματικού βλεννογόνου.
• συχνές εκδρομές στην τουαλέτα, η ούρηση σημειώνεται επίσης τη νύχτα.
• αύξηση βάρους;
• μυρμήγκιασμα στα χέρια και τα πόδια?
• μακρά επούλωση πληγών και γρατσουνιών.
• συνεχές αίσθημα πείνας.
• θολή όραση, οδοντικά προβλήματα, νεφρική νόσο.

Πολλοί ασθενείς υποφέρουν από ναυτία, επιγαστρικό άλγος, εφίδρωση, διαταραχές ύπνου. Για τις γυναίκες, εκδηλώσεις όπως η τσίχλα, η ευθραυστότητα και η τριχόπτωση, η μυϊκή αδυναμία είναι χαρακτηριστικές. Για τους άνδρες, η μείωση της σωματικής δραστηριότητας, η παραβίαση της ισχύος είναι χαρακτηριστική. Στην παιδική ηλικία, θα πρέπει να δώσετε προσοχή σε σημάδια όπως η εμφάνιση μαύρων κηλίδων κάτω από τις μασχάλες, γρήγορη αύξηση βάρους, λήθαργος, εξανθήματα, που συχνά συνοδεύονται από διαπύηση.

Σπουδαίος! Για την έγκαιρη ανίχνευση του διαβήτη, συνιστάται να γίνεται έλεγχος γλυκόζης αίματος τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Η έγκαιρη διάγνωση θα βοηθήσει να σταματήσει η ανάπτυξη της παθολογίας και να αποφευχθούν πιθανές επιπλοκές.

μεθόδους θεραπείας

Όπως και με τη θεραπεία της παθολογίας τύπου 1, η ινσουλινοεξαρτώμενη φύση της νόσου απαιτεί μια ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση. Μεταξύ των φαρμάκων, χρησιμοποιούνται φάρμακα που διεγείρουν την παραγωγή ινσουλίνης, καθώς η παραγόμενη ορμόνη δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει την ανακατανομή της γλυκόζης σε όλο το σώμα. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται παράγοντες που μειώνουν την αντίσταση, δηλαδή την αντίσταση των ιστών στην ινσουλίνη. Σε αντίθεση με τη θεραπεία του ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη, η θεραπεία της παθολογίας τύπου 2 δεν στοχεύει στην εισαγωγή πρόσθετης ινσουλίνης στο αίμα, αλλά στην αύξηση της ευαισθησίας των ιστών στην ορμόνη και στη μείωση της ποσότητας γλυκόζης στο σώμα.

Εκτός από τη φαρμακευτική θεραπεία, σε όλους τους ασθενείς συνταγογραφείται ειδική δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες. Η ουσία του είναι η μείωση της κατανάλωσης τροφών με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, η μετάβαση σε πρωτεϊνικές και φυτικές τροφές. Μια άλλη μορφή θεραπείας είναι ο αθλητισμός. Η φόρτιση εξασφαλίζει την κατανάλωση ζάχαρης και τη μείωση της αντίστασης των ιστών στην ινσουλίνη. Κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας, η ανάγκη για γλυκόζη στις μυϊκές ίνες αυξάνεται, γεγονός που οδηγεί σε καλύτερη απορρόφηση των μορίων σακχάρου.

Επιπλοκές του διαβήτη τύπου 1 και 2

Οι επιπλοκές του διαβήτη και οι συνέπειές τους εμφανίζονται σε ασθενείς ανεξάρτητα από τον τύπο της νόσου. Διάκριση επιπλοκών πρώιμου και όψιμου τύπου. Οι πρώτες περιλαμβάνουν:

• Κετοξέωση και κετοξέωση - αυτές οι καταστάσεις αναπτύσσονται σε ασθενείς με τον πρώτο τύπο παθολογίας, που εμφανίζονται ως αποτέλεσμα μεταβολικών διαταραχών στο πλαίσιο της ανεπάρκειας ινσουλίνης.
• υπεργλυκαιμικό κώμα - μια επιπλοκή δεν εξαρτάται από τον τύπο του διαβήτη, αναπτύσσεται λόγω της απότομης αύξησης του σακχάρου στο αίμα.
• υπερωσμωτικό κώμα - μια κατάσταση που προκαλείται από σοβαρή αφυδάτωση και ανεπάρκεια ινσουλίνης. Ταυτόχρονα, ένα άτομο αισθάνεται έντονη δίψα, ο όγκος των ούρων αυξάνεται, κράμπες, εμφανίζεται πόνος στο περιτόναιο. Στο τελευταίο στάδιο, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του, εμφανίζεται κώμα.
• υπογλυκαιμικό κώμα - που διαγιγνώσκεται σε άτομα με τον πρώτο και τον δεύτερο τύπο παθολογίας, εμφανίζεται λόγω μιας απότομης πτώσης του επιπέδου του σακχάρου στο σώμα. Πιο συχνά, η κατάσταση αναπτύσσεται λόγω υπερβολικής δόσης ινσουλίνης.

Με μακρά πορεία της νόσου εμφανίζονται όψιμες επιπλοκές σε ασθενείς με διαβήτη. Στον πίνακα μπορείτε να δείτε ποιες από αυτές είναι συγκεκριμένες για διαφορετικές μορφές παθολογίας.

	Πρώτος τύπος	δεύτερος τύπος
είδος επιπλοκών	νεφροπάθεια Καρδιαγγειακές παθήσεις (στηθάγχη, αρρυθμία, έμφραγμα του μυοκαρδίου) Οδοντικά προβλήματα (ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα, στοματίτιδα) Αμφιβληστροειδοπάθεια που συνοδεύεται από τύφλωση καταρράκτης	αμφιβληστροειδοπάθεια νεφροπάθεια γάγγραινα Διαβητικό σύνδρομο χεριού και ποδιού

Οι καρδιαγγειακές παθήσεις δεν αναπτύσσονται συχνότερα σε ασθενείς με μη ινσουλινοεξαρτώμενη πορεία από ό, τι σε άτομα χωρίς διαβήτη.

διαβήτης κύησης

Ένας άλλος τύπος ασθένειας που συνοδεύεται από γλυκαιμία είναι ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης (ΣΔΚ). Η ασθένεια εμφανίζεται αποκλειστικά σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η κατάσταση υποχωρεί από μόνη της μετά τη γέννηση του μωρού, αλλά εάν δεν δώσετε την κατάλληλη προσοχή στην ασθένεια, το πρόβλημα μπορεί να εξελιχθεί σε διαβήτη τύπου 2.

Λόγοι εμφάνισης

Σύμφωνα με μελέτες, η ομάδα κινδύνου για την ανάπτυξη της νόσου περιλαμβάνει τέτοιες γυναίκες:

• με κληρονομική προδιάθεση?
• με περιττό βάρος?
• με παθολογίες των ωοθηκών.
• γυναίκες στην εργασία μετά από 30 χρόνια?
• Γυναίκες που έχουν ήδη διαγνωστεί με διαβήτη κύησης.

Οι παραπάνω λόγοι προκαλούν παράγοντες που οδηγούν σε διαταραχή της λειτουργίας του παγκρέατος. Το σώμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο φορτίο, δεν μπορεί να παράγει αρκετή ινσουλίνη, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της συγκέντρωσης σακχάρου και μείωση της ανοχής στη γλυκόζη.

Σπουδαίος! Οι ορμόνες που εκκρίνονται από τον πλακούντα εξουδετερώνουν τα μόρια της ινσουλίνης, αυξάνοντας έτσι την αντίσταση στην ινσουλίνη - παραβίαση της μεταβολικής απόκρισης στην ινσουλίνη.

συμπτώματα

Πώς μπορείτε να διαγνώσετε τον διαβήτη κύησης; Τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με εκείνα του διαβήτη τύπου 2. Οι γυναίκες έχουν τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Δίψα;
• συνεχές αίσθημα πείνας.
• συχνουρία;
• μερικές φορές η πίεση αυξάνεται.
• η οπτική οξύτητα χάνεται.

Για την έγκαιρη διάγνωση της νόσου, όλες οι γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης χρειάζεται να κάνουν εξετάσεις, να μετρούν τακτικά την πίεση και να φροντίζουν το σώμα τους. Εκτός από τους κινδύνους για την υγεία της μητέρας, το GDM ενέχει κίνδυνο εμβρυϊκών ανωμαλιών. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης διαβητικής εμβρυοπάθειας, η οποία θα οδηγήσει σε παραβίαση του σχηματισμού του παιδιού στη μήτρα.

θεραπεία και πρόληψη

Δεδομένου ότι το GDM συνοδεύεται από αύξηση της γλυκόζης στον οργανισμό, η κύρια θεραπεία και πρόληψη της νόσου είναι η ομαλοποίηση των επιπέδων σακχάρου. Μια γυναίκα στη θέση πρέπει να υποβάλλεται σε τακτικές εξετάσεις και να ακολουθεί ειδική δίαιτα. Το κύριο καθήκον είναι η απόρριψη γλυκών και υψηλής θερμιδικής αξίας τροφών, η χρήση επαρκούς ποσότητας λαχανικών, πρωτεΐνης και φυτικών ινών. Επιπλέον, για την ομαλοποίηση των μεταβολικών διεργασιών, μια γυναίκα συνιστάται συχνά να περπατά στον καθαρό αέρα και να κάνει γυμναστική. Αυτό όχι μόνο θα βοηθήσει στη μείωση των επιπέδων σακχάρου, αλλά θα βελτιώσει επίσης τη συνολική ευεξία.

δευτεροπαθούς σακχαρώδη διαβήτη

Ο διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 είναι η κύρια μορφή της νόσου. Η ταξινόμηση του σακχαρώδους διαβήτη περιλαμβάνει επίσης έναν δευτερογενή τύπο ασθένειας. Η δευτερογενής μορφή ονομάζεται διαβήτης, ο οποίος εμφανίζεται ως αποτέλεσμα άλλης παθολογίας. Συχνότερα, η δευτερογενής μορφή αναπτύσσεται λόγω ασθενειών του παγκρέατος ή στο πλαίσιο ενδοκρινικών διαταραχών.

Χαρακτηριστικές ιδιότητες

Η κλινική εικόνα της νόσου μοιάζει με τις εκδηλώσεις του διαβήτη τύπου 1, εμφανίζεται συχνότερα σε υπέρβαρους ασθενείς, έχει αργή πορεία. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• ξηρότητα του στοματικού βλεννογόνου.
• συνεχής δίψα?
• μη φυσιολογικό αίσθημα πείνας.
• συχνουρία;
• γενική αδυναμία, απάθεια, αναπηρία.

Χωρίς την απαραίτητη θεραπεία, η παθολογία γίνεται ειλικρινής και απαιτεί θεραπεία με ινσουλίνη.

θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία της νόσου στοχεύει στη θεραπεία της υποκείμενης παθολογίας που προκάλεσε διαβήτη. Για να επιλέξει τη θεραπευτική τακτική, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε πλήρη εξέταση σε νοσοκομείο και να περάσει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις.

Εξίσου σημαντική είναι η διόρθωση του τρόπου ζωής και της διατροφής. Στον ασθενή συνταγογραφείται ειδική δίαιτα και καθημερινές ασκήσεις. Τέτοιες δραστηριότητες βοηθούν στη βελτίωση του μεταβολισμού, στην αποκατάσταση της λειτουργίας του παγκρέατος και άλλων οργάνων που επηρεάζονται από τη νόσο.

Σπουδαίος! Η σοβαρή πορεία του δευτεροπαθούς διαβήτη απαιτεί συνεχή χορήγηση τεχνητής ινσουλίνης και αυτοέλεγχο του επιπέδου σακχάρου στο αίμα.

λανθάνουσα μορφή

Μεταξύ των τύπων διαβήτη υπάρχει μια τέτοια ειδική μορφή της νόσου όπως ο λανθάνον διαβήτης ή μια λανθάνουσα μορφή. Πολλοί γιατροί συμφωνούν ότι αυτός ο τύπος ασθένειας είναι ο πιο επικίνδυνος για ένα άτομο, καθώς δεν είναι πάντα δυνατό να εντοπιστεί έγκαιρα η παθολογία. Ταυτόχρονα, στο σώμα του ασθενούς συμβαίνουν διεργασίες χαρακτηριστικές της συνήθους μορφής της νόσου.

Γιατί

Όπως και άλλοι τύποι διαβήτη, η λανθάνουσα μορφή μπορεί να έχει τους ακόλουθους προδιαθεσικούς παράγοντες:

• ανατομική γήρανση του σώματος.
• κληρονομική προδιάθεση;
• Ευσαρκία;
• περίοδος εγκυμοσύνης?
• ιογενείς και βακτηριακές ασθένειες.

Τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο συνιστάται να επισκέπτονται τακτικά έναν γιατρό, να κάνουν εξετάσεις ούρων και αίματος για σάκχαρο.

συμπτώματα

Συχνά η παθολογία προχωρά λανθάνοντα, δηλαδή χωρίς έντονα συμπτώματα. Για να μην χάσετε την εμφάνιση του διαβήτη, θα πρέπει να δώσετε προσοχή σε τέτοιες εκδηλώσεις:

• ξηρό δέρμα, συχνές πυώδεις βλάβες.
• δίψα και ξηροστομία?
• αλλαγή βάρους - απώλεια βάρους ή γρήγορη αύξηση βάρους.
• μειωμένη γενική ευεξία, κακός ύπνος, ευερεθιστότητα.

Τα χαρακτηριστικά των όψιμων σημείων περιλαμβάνουν διάφορες παθολογίες του χορίου, ασθένειες της στοματικής κοιλότητας, μείωση της ανδρικής λίμπιντο, ασθένειες της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων και παραβίαση της ευαισθησίας αφής.

μεθόδους θεραπείας

Είναι απαραίτητο να ξεκινήσει η θεραπεία της λανθάνουσας μορφής αμέσως μετά τη διάγνωσή της. Οι μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν:

• σωστή σωματική άσκηση?
• συμμόρφωση με τη σωστή διατροφή ·
• απόρριψη κακών συνηθειών.
• ομαλοποίηση βάρους.

Εάν είναι απαραίτητο, η θεραπεία με ινσουλίνη συνταγογραφείται από τον θεράποντα ιατρό.

συμπέρασμα

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια κοινή ενδοκρινική νόσος που μπορεί να εμφανιστεί τόσο ανεξάρτητα όσο και σε σχέση με άλλες παθολογίες. Παρά το κοινό όνομα, η ασθένεια έχει πολλές παραλλαγές, καθεμία από τις οποίες είναι επικίνδυνη για τις επιπλοκές της. Προκειμένου να αποκλειστούν σοβαρές συνέπειες και να τεθεί υπό έλεγχο η παθολογία, είναι απαραίτητο να γίνει έγκαιρη διάγνωση του διαβήτη και να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη θεραπεία του.